deel 5

Namaste!

Weer even een blog over de afgelopen weken!
In week 3 van het lesgeven was zo weinig gebeurd, ging allemaal al zo automatisch en had geen schokkende dingen meegemaakt, ratten of kakkerlakken, dat ik niet zo goed wist hoe ik zo'n blog moest vullen..

Afgelopen maandag begonnen de examens! Ze krijgen over het hele jaar 3 kleine examens, hebben ze deze alle drie gehaald gaan ze over naar de volgende groep. Dit examen was de tweede die ze dit jaar kregen. De leidsters hadden al gezegd dat ik niet perse hoefde te komen, want ik zou er toch alleen maar zijn om een oogje in het zeil te houden en om na te kijken. Maar natuurlijk wilde ik heel graag zien hoe er examens op mijn schooltje werden gemaakt! Dus wilde ik graag op maandag en dinsdag komen, want ik had besloten om van donderdag tot zondag een korte bus tour te maken langs de high lights van Nepal!

Maandag hadden de kinderen Science en het eerste wat ze zeiden toen ze naar het blaadje keken: 'juf ik begrijp het niet.' Ik had eigenlijk ook niks anders verwacht, want dat hoor ik de afgelopen drie weken alleen maar. Dus ik stap voor stap uitgelegd wat de bedoeling was, heb ze veel succes gewenst en ben op een stoel gaan zitten. Elke keer wanneer ze vroegen: 'juf wat moet ik hier invullen?' haalde ik mijn schouders op. Want ja, tijdens een examen mag je toch niets voorzeggen?! Ik moest even naar het andere klasje toe om een pen te pakken, nou mijn mond viel open van verbazing! Zat de juf naast de kinderen op de bank, alle vragen voor te zeggen! Nou... Zo had ik ook al lang op de universiteit kunnen zitten... ;-) toen heb ik mijn kinderen ook maar een beetje geholpen.. :)

Dinsdag hadden ze Engels. Wel 5 hele vragen waarbij ik dacht dat ze dat wel binnen een uur af zouden hebben en ik lekker op tijd terug kon naar het appartement. Maar bleek dat even tegen te vallen! Twee en een half uur hebben ze er uiteindelijk over gedaan! En over de simpelste vragen, begrepen ze helemaal niks. Wat zijn de dagen van de week? De vorige vrijwilliger had een blaadje opgehangen in het lokaal met de dagen erop, dus dat was makkelijk overschrijven.. :) Als je aan ze vraagt welke dag is het vandaag? Nou dan hebben ze echt geen flauw idee hoor.. toen kwam er de vraag hoe heten de maanden in het jaar? Nou je kon me opvegen van het lachen.. geen enkel kind wist dat in het Engels, de meest rare antwoorden kwamen naar boven.. Dus ik heb het een keer voorgezegd. Door tien kinderen werd ik aangestaard en ze vroegen toen allemaal tegelijkertijd: 'maar hoe schrijf je dat dan?' Tja k ga natuurlijk niet alles voorzeggen.. Hoe alle kinderen het uiteindelijk hadden opgeschreven was erg lachwekkend...

Donderdag om 10 uur werd ik opgehaald en zijn we naar Bhaktapur gereden. Dat is wel even wat anders als kathmandu! Zoveel mooier, kleiner, knusser, rustiger en gezelliger! Bhaktapur betekend 'stad der gelovigen' en is een van de drie koningssteden in de Kathmandu vallei. De middeleeuwse sferen overheersen in deze stad en het is een goed voorbeeld hoe het leven zich in de zeventiende en achttiende eeuw afspeelde.

Als eerst kwamen we aan in het stadje, thimi. In dit stadje maken mensen met de hand papieren maskers. Deze maskers stellen vaak een God of godinnen uit de hindoemythologie voor en spelen een belangrijke rol bij nepalese festivals. Ook is het stadje bekend om zijn aardewerk dat hier met de hand gemaakt wordt. Er zijn hier weinig toeristen te vinden, waardoor je vooral kon genieten van de oudheid en lokale bevolking :)

Daarna zijn we doorgereden naar Bhaktapur durbar square, een plein waar allemaal verschillende tempels staan. Van daaruit ook even wezen kijken op het pottenbakkers pleintje, khumha twa.

Na deze mooie rondleiding hebben we een bezoekje gebracht aan de gids haar man. Hij maakt potten, kandelaars en boedha beelden. Houten ringen en oude rubberen wielen dienen als draaischijf waarop pottenbakkers hun aardewerk maken. Hier zit hij dan de hele dag achter op een kistje. Arme man! Maar wat deed hij dat snel! Al pratende maakte hij een kandelaar, verschillende vazen en een boedha beeldje dat ik mee mocht nemen!

Ook werd ik s avonds uitgenodigd om bij hun te komen eten. Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen! Ook dit huis was erg oud. Het lijkt wel of dat hele stadje gemaakt is voor lilliputters! Dus moest ik overal bukken, de trappen, de douche in mijn appartement, de woonkamer bij hun thuis.
Ik kreeg natuurlijk de traditionele Nepalese maaltijd, dhaal bhat. Nepalese eten nooit als er andere gasten zijn, dat vinden zij onbeleefd. Zij eten daarvoor of daarna. Dus zat ik daar gezellig in mijn eentje te eten terwijl iedereen toekeek. Nou ik voelde me best wel opgelaten hoor, zeker toen ik ook nog boven me wat hoorde bewegen en zag dat er allemaal ratten over het plafond liepen. Het was erg fijn eten :)

De volgende dag zijn we eerst naar de oudste tempel van bhaktapur gereden, changu narayan tempel. Het is de oudste bestemming voor pelgrims in de Kathmandu vallei.

Toen zijn we naar pashupatinath geweest. Dat was erg interessant. Hier worden Hindoes als ze dood zijn verbrand. Als eerste worden ze door de familieleden geëerd en worden dan naar de verbrandplaats, de ghats, gebracht. Zo'n drie a vier uur duurt het voordat een lijk verbrand is en dan wordt het as uitgestrooid in het water, Bagmati. Vele Hindoes geloven dat zij het moksha, het absolute zijn, onmiddellijk zullen betreden als hun as over de heilige rivier wordt gestrooid.

Als laatst zijn we naar de grootste boedha stoepa in de wereld geweest, bodhnath, dit betekent de stoepa van de verlichte.

De volgende dag zijn we naar Kathmandu durbar square gereden. Ook hier is een plein vol met tempels. We bezochten het paleis van kumari, de levende godin. In dit gebouw leeft een meisje dat als een incarnatie van paraat, de echtgenote van Shia (god), wordt vereerd. Zij, de maagd kumari, is een symbool voor zuiverheid en kracht. Op 5 jarige leeftijd wordt zij gekozen uit de newarkaste van goud en zilversmeden. De selectie is streng. Het meisje dat haar jeugd zal als kumari zal slijten moet onder meer blijk geven van onverschrokkenheid en een gaaf lichaam hebben dat aan vele eisen moet voldoen. Zij blijft kumari tot zij voor het eerst bloed verliest. Dat jan gebeuren ten gevolge van menstruatie, maar ook door het oplopen van een verwondingen of verliezen van één tand. De kumari wordt zelfs door de president geëerd. Ze heeft dikke lagen make up op. De oogschaduw loopt door tot aan haar oren. Soms komt zij even bij het venster en laat zichzelf voor 2 minuten zien. En dat heb ik toch weer even mee mogen maken! Haha..

Toen door naar swayambhunath ook wel de monkey tempel genoemd, dit ligt hoog op een berg dus je kan heel kathmandu zien. Er zijn veel apen en verschillende stoepa's.

Als laatste patan durbar square. Al vond ik dat minder boeiend. Het leek heel veel op de andere durbar squares. En had ondertussen al zoveel tempels en stoepa's gezien dat ik dit niet meer zo heel boeiend vond.. :)

Vanochtend ben ik weer in mijn huisje, het appartement, aangekomen en heb heerlijk rustig aan gedaan!

Fijne zondag nog!

Liefs daphne