deel 3

Namaste!

Maandag ben ik dan eindelijk begonnen bij het contact center in balaju!
En ik vond het echt verschrikkelijk! Wat een vreselijke dag was dat!
Op de informatiebijeenkomst was duidelijk verteld dat als er vrijwilligers komen de mensen daar meteen van je verwachten dat jij meteen hun werk overneemt en dat je eigenlijk moet zeggen dat je minstens een week wil meekijken. Kijken hoe het gaat, kijken wat zij doen, wat er van jou verwacht wordt en je weg weten te vinden daar..
Dit was ook het eerste wat ik tegen de hoofdleider zei, dat ik graag de eerste week mee wilde kijken.. daarop zei ze tot mijn grote opluchting ja..
Nietsvermoedend ging ik met haar mee het lokaal in, nog steeds in de veronderstelling dat ik mee mocht kijken.. zei ze, ja ik draai altijd twee klassen in mijn eentje (de oudste kinderen, van 9 tot 11, zitten aan een kant van de boekenkast en de jongere, van 7 tot 9, zitten aan de andere kant van de boekenkast, dan is er nog een apart lokaaltje waar de jongste kinderen zitten, van 4 tot 7) dus jij mag vandaag de jongere kinderen lesgeven. . En daar stond ik dan met mijn bek vol tanden.. wat moet ik doen dan vroeg ik haar. Ja ze hebben het over het menselijk lichaam dus kijk maar even wat je doet.. oké dat is erg duidelijk..! Ze hebben van 10 tot 11 science, dus met een beetje improvisatie kom ik die les wel door! Bleek toch echt dat ze alle delen van het menselijk lichaam al konden.. nou sta ik daar dan met me goede gedrag.. wat nu? Dan maar uit het boek wat vragen stellen over het menselijk lichaam.. en toen bleek dat ze helemaal niks maar dan ook echt niks begrijpen van zinnen.. Ze weten gewoon niet wat er staat! Dus ik rende als kip zonder kop dat lokaal door omdat iedereen door elkaar schreeuwde juf ik begrijp het niet.. wat moet ik allemaal invullen!
Zo dus dat uurtje zat er al vrij snel op gelukkig! Komt de leraar naar me toe ja we gaan van 11 tot 12 engels aan ze leren.. kijk maar even wat er staat in het boek en leg het aan ze uit.. nou daar stond ik dan weer met mijn bek vol tanden, en kon alleen maar denken help, help, help wat moet ik doen? Hoe moet ik dat doen? Dat kan ik toch helemaal niet? Achteraf denk ik dat ik gewoon wat op het bord had moeten tekenen en zo dingen had moeten uitleggen.. maar ik kon alleen maar staren naar die woorden en denken ja dat kan ik wel in het Nederlands uitleggen maar toch niet in het nepalees??
Toen ben ik maar naar de lerares gegaan en zei dat ik echt niet wist hoe ik het moest uitleggen.. Dus zij heeft het in het nepalees aan ze uitgelegd.. n ik kon alleen maar denken, waar ben ik aan begonnen? Ik wil het liefst zo snel mogelijk wegrennen! Dus dat was een erg lang uur en vond het echt niet leuk.. Daarna hebben ze van 12 tot 1 computer les.. wat echt ongelooflijk saai is.. Ze krijgen woorden te zien die ze na moeten typen.. en ik ben ondertussen al die letters aan het aanwijzen op het toetsenbord want daar weten ze totaal geen raad mee..
dan hebben ze van 1 tot 2 pauze, waarbij ze lunch krijgen van school, de ene keer is het rijst, de andere keer alleen koekjes of een broodje met ei.. ik mag dan ook mee eten :)
om 2 uur begint de les weer waarbij ik rekenen moest geven! Nou.. ik en rekenen?? Mijn slechtste, slechtste vak! Dus dat was wel even slikken, want ze krijgen gewoon breuken en dat soort dingen.. ik heb wat sommen op het bord geschreven, gezegd dat ze dat moesten maken en dat ik het aan het eind wel zou nakijken.. ik was er echt zo klaar mee.. Gelukkig zijn ze al om 3 uur uit! En nog een geluk, het rekenen wordt normaal gesproken door een andere leraar gegeven die nu absent was.. Dus dit was gelukkig maar eenmalig! Daarna ben ik als een speer naar huis gegaan!
Misschien kwam het ook wel door het festival waardoor de kinderen wat onrustig waren en weer even in het ritme moesten komen, want deze dag was echt chaotisch..

Die zaterdag hebben myrthe en ik ook nog een deel van het tihar festival mogen meemaken! Dat was echt heel speciaal en heel erg mooi!
Het festival op zich was al bijzonder.. Iedereen liep rond in traditionele kleding, voor elke winkel lag een mozaïek die ze zelf hadden gemaakt van bloemen, er werd overal gezongen en gedanst op straat en de hele stad was vol met lichtjes. Tihar betekend licht. De belangrijkste dag was zaterdag. Dan is de tika, ook wel broer, zussen genoemd..
Het verhaal is als volgt voor zover ik het begrepen heb:
Lang geleden was er een gezin met ouders, een broer en een zus. Een van de goden binnen het hindoeïsme (vraag me niet welke) vroeg aan de zus wat haar grootste wens was. Haar wens was dat zij zonder haar broer kon leven. Na lang nadenken wilde de God gehoor geven aan haar wens en haar broer offeren. Omdat de zus spijt kreeg van haar wens gaf ze de God een paar voorwaarden. Hij mocht de broer pas offeren als de olie die zij op zijn hoofd zou smeren opgedroogd was en de bloemenkas, die zij bij hem om zou doen, van afrikaantjes bloemen, verwelkt waren. Omdat olie nooit opdroogde en afrikaantjes altijd oranje blijven heeft zij op deze manier haar broer gered.
op deze dag eren de broers hun zussen door hun een tika te geven en door voor hen neer te knielen tot aan hu voeten. Dit is respect naar de zussen toe. De tika is de rode stip bovenaan je haargrens met rijst erin gedrukt. Daaronder komt een gele streep met acht verschillende kleuren. Al die stippen hebben een bepaalde betekenis maar het is me niet duidelijk geworden wat dit allemaal betekend..
Samen met myrthe zat ik bij de familie thuis, bij de hoofd leidster, waar ik kom te werken.. we werden heel lief ontvangen en hebben zelf ook een tika gekregen!
Tijdens de tika kwamen alle broers in het midden van de kamer zitten. De zussen besprenkelen een voor een de hoofden met olie en gaven zij hun een bloemenkrans van afrikaantjes. Daarna tekenden de zussen een tika op hun hoofd en kregen zij een bord met voedsel als cadeau.. De broers knielden voor hun zussen tot aan hun voeten en gaven hun geld als blijk van respect en dank. Het was erg indrukwekkend! Een erg mooi gebaar aangezien de vrouwen binnen het hindoeïsme niet veel te vertellen hebben. Zij zijn eigendom van hun vader en uithuwelijken is hier heel normaal. Je trouwt altijd met iemand binnen je eigen kaste.
Wij kregen ook voedsel mee naar huis, ook mochten we dhaal bhat mee eten.. een specialiteit in Nepal. . Iedereen eet dit met hun handen.. je doet dit met rechts.. alles doe je hier met rechts, dingen aanpakken, dingen geven, want je linkerhand is je poep hand! ;-) ik dacht al, nee help, ik en met rechts eten?? Dat gaat me nooit lukken! Maar! Gelukkig kregen we er een lepel bij! Wat een opluchting was dat zeg! We kregen een bord vol met rijst. Het is erg onbeleefd om niet alles op te eten, dus uit alle macht probeerden we het weg te werken, maar het was zo ontzettend veel, dat we de helft hebben laten staan.. we voelden ons al opgelaten omdat ze allemaal zo lief waren, dat we voedsel meekregen en dat we dhaal bhat mochten eten, terwijl we echt helemaal niks voor hun mee hadden en nu hadden we ook nog eens ons bord niet leeg gegeten! Dus bleven we maar vragen of we ergens mee konden helpen, afwassen, vegen, dweilen misschien? maar dat hoefde allemaal niet. Dus zijn we maar naar huis gegaan met een dubbel gevoel. .

Ik dacht eigenlijk dat ik er echt tegenop zou zien om die dinsdag weer te moeten werken, maar het ging eigenlijk prima, had er zelfs zin in! Misschien toch omdat ik de vuurdoop had gehad en het nu alleen maar beter kan worden! ;-)
Zelf vind ik kleinere kinderen heel erg leuk en had al een beetje bedacht dat ik aan hun meer zou kunnen leren.. Dus dit had ik aan de hoofd leidster voorgesteld en zowaar! Ze reageerde positief en ik kon meteen bij de kleinere kinderen aan de slag! Daar is het eigenlijk heel basic, je tekent en schrijft wat op het bord, je spelt het en hun zeggen je na.. ook al is dit heel makkelijk ik denk dat ik hun meer kan leren als aan de oudere.. en ik wil er natuurlijk leukere lessen van maken in plaats van dat opdreunen!

Dus nu ziet mijn dagindeling er zo uit: van 10 tot 11 science bij de jongere, omdat de jongste kinderen dan nepalese les krijgen. Van 11 tot 12 engels bij de jongste kinderen. Van 12 tot 1 computer les en van 2 tot 3 science bij de jongste kinderen en dat bevalt me prima! :)

Die woensdag had ik vrij omdat ze weer een festival hadden, dus ben ik met sanne mee geweest naar haar werkplek. Orchid garden was mijn eerste keuze dus ik was erg benieuwd hoe het daar zou zijn. Dat is echt een kinderdagverblijf waar ze van zes maanden tot vier jaar worden opgevangen. En ik ben zo zo blij dat ik daar niet ben geplaatst!
Het was echt niet leuk, ontzettend groot, ze staan met 2 leidsters op 40 kinderen van een tot twee jaar.. terwijl mijn schooltje in totaal maar 25 a 30 kinderen heeft :) lekker klein en knus.. Daar hou ik wel van :)
Die kinderen waren zo schattig en zo lief! Ik was meteen helemaal verkocht ;-) maar hoe de leidsters omgingen met de kinderen! Dat was echt niet leuk! Ze moeten ruim een uur in kleermakerszit in de kring zitten, als er een kind beweegt of verkeerd gaat zitten wordt het geslagen.. ik had al een houten kont van dat zitten, hoe houden die kleinere kinderen dat dan vol? Dan zou je denken die dragen toch een luier? Nee ze zijn al zindelijk! Als ze dan eindelijk uit de kring gaan, staan er allemaal potjes in een lange rij, daar moeten ze op blijven zitten totdat ze eindelijk hun behoefte hebben gedaan.. als er een kindje eerder afgaat of met het potje loopt te spelen wordt het geslagen.. als ze naar bed gaan, liggen ze op de grond in een lange rij tegen elkaar aan.. als er een beweegt wordt het geslagen.. Ze worden aan 1 hand en 1 voet opgetild en zo op de grond gesmeten.. nou als we dat in Nederland doen zijn we meteen ontslagen! Dus ik ben echt super blij dat ik daar niet zit.. Ze zijn het natuurlijk gewend, maar ik weet niet of ik dat 7 weken lang had kunnen aanzien..

Die donderdag en vrijdag weer lekker op mijn eigen schooltje gewerkt en geprobeerd de kleuren aan ze uit te leggen, wat echt lastiger is dan ik dacht! Ze begrijpen er echt helemaal niks van.. Dus daar ga ik maandag maar mee verder! :)

Fijn weekend nog!

Liefs daphne