deel 4
Door: daphne
Blijf op de hoogte en volg daphne
09 November 2014 | Nepal, Kathmandu
Namaste!
De eerste volle werkweek is ook weer achter de rug! Dat was wel even pittig hoor! Al die indrukken en ervaringen zorgen ervoor dat ik elke middag gesloopt ben!
Ondanks dat heb ik er wel een leuk en grappig nepalees vriendinnetje bij! ;-p Ze is echt heel lief, gezellig en we kunnen het goed met elkaar vinden! Als zij wat in het Engels niet weet help ik haar en als de kinderen iets niet begrijpen in het Engels legt zij het nog een keer uit in het Nepalees.
Ze is achttien jaar en erg arm. Zij heeft vroeger ook op deze school gezeten. Deze school is voor de aller armste kinderen, waar ze gratis onderwijs krijgen. Het lesgeven is van het laagste niveau. Toen ze tien was is zij gesponsord door iemand uit Nederland en kon zij naar een normale school toe en is nu aan het leren voor dokter. Als bijbaantje werkt ze als lerares op haar oude school. Hoe mooi en bijzonder is dat ! :) ze zegt zelf ook dat ze van geluk mag spreken dat ze gesponsord wordt en dat er voor haar een toekomst is weggelegd. Door dit baantje kan ze haar moeder financieel ondersteunen.
Maandag had ik zelf een lesje op papier gezet voor de oudere kinderen. Maar helaas bleek het moeilijker te zijn dan ik had gedacht. De hele les heb ik niks anders gehoord dan: juf wat is dit, juf wat is dat, juf wat moet ik doen. Ik vind het heel lastig om te verzinnen wat ik voor deze leeftijd moet doen. Losse woordjes kunnen ze al, maar als het op zinnen aankomt zijn ze helemaal nergens. Elke dag heb ik hoofdpijn na die les.
Ze zijn alleen een uur stil als ze iets over moeten schrijven vanuit hun boek en dat vinden ze nog leuk ook!
Dinsdag kwam Rene langs met tassen vol kleren. Nederlanders hadden dit gespaard en vorige week mee gebracht toen ze hier aankwamen. Ieder kind werd elke keer apart naar de lerarenkamer geroepen om kleren te passen. Ieder kind kreeg 1 setje met kleren en een paar schoenen. Allemaal afgedragen en versleten, maar blij dat ze waren! En ik zat daar toch mooi! Het was net thee tijd en zat lekker in de lerarenkamer toe te kijken hoe ze allemaal kleren kregen! Wat een glunderende koppies! Toen iedereen geweest was ging ik ook weer naar de kleinere kinderen en ik werd meteen door iedereen bestormd. Iedereen wilde zijn/haar kleren aan me showen! Echt geweldig! Er was zelfs een meisje bij van vier die alleen maar buiten wilde staan om haar nieuwe schoenen aan te kunnen houden! Binnen moet je je schoenen uit en elke keer begon ze te huilen als ze haar schoen uit moest. Zo schattig!
Nou na deze dag was het niet meer zo leuk hoor! Kom ik donderdag op mijn werk aan, staat daar een jochie me op te wachten met een dooie rat in zijn hand.. ik schrok me dood! Het liefst had ik keihard willen wegrennen. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen, rustig blijven daf, het is maar één dode rat, laat niet merken dat je bang bent en alsof dat nog niet erg genoeg was vroeg hij doodleuk, juf wil je hem ook even vasthouden? Wat denkt ie wel niet??!! ;-p Dat ik voor me lol een dode rat ga vasthouden??! Dus ik met een stem die meer leek op een hoge piep, nee sorry ik moet naar de wc. Ik heb wel tienduizend keer tegen mezelf gezegd, daf rustig weglopen, je kan het, straks mag je rennen en ik bleef maar bidden dat hij niet achter me aan zou komen met zijn dode rat! Toen ik het hoekje (leek wel een eeuwigheid) om was ben ik keihard naar die wc gehold. Het was zeker een leuke manier om de dag te beginnen! Ik was net bijgekomen van de schrik en was bezig wat op te schrijven op het bord bij de kleintjes, kruipt er toch een enorme kakkerlak achter dat bord vandaan! Echt ik kreeg bijna een inzinking.. ik ben gewoon gillend op de tafel gesprongen en heb mijn lieve vriendin pobrita geroepen. Komt ze binnen, kijkt me aan, begint keihard te lachen, zegt ze dood leuk, o er zwerven er zoveel in mijn slaapkamer! Ach arm kind! Ik zou de hele nacht echt niet kunnen slapen hoor!
Denk je dat je wat aan elkaar hebt, blijkt dat toch even tegen te vallen!
En dan die vrijdag.... ik was lekker rustig mijn computer lesje aan het geven en opende de printer, kruipt daar toch weer een kakkerlak onder vandaan! Ik heb van schrik keihard die printer klep dichtgegooid! Die dingen zijn toch snel! Maar die kinderen waren zo bezig dat de computer dat ik dacht dat ze dat niet hadden gezien. Zegt ineens een meisje van 6, kijk daar een kakkerlak, ik dacht dat heb ik vast verkeerd verstaan, hoe kan het dat als je niet eens de kleuren kent in het Engels, wel weet wat een kakkerlak in het Engels is??!! Dus ze zei het nog een keer, maar gelukkig was het maar een grapje :) maar een lol dat ze met zichzelf had! Dus elke keer dat ze zei, daar is een kakkerlak, deed ik net of ik enorm schrok en ze lagen allemaal dubbel van het lachen.. nou wat een leuk spelletje hè ;-)
Maar het positieve van dit hele verhaal is dat ze eindelijk, eindelijk, na eindeloos herhalen, de kleuren kennen! Toen ze vrijdag bij elke kleur dat ik aan wees het juiste wisten te noemen sprong ik letterlijk een gat in de lucht! Ik heb tienduizend keer de high five uitgedeeld. En trots dat ze waren! Zo leuk om te zien!
Liefs daphne
De eerste volle werkweek is ook weer achter de rug! Dat was wel even pittig hoor! Al die indrukken en ervaringen zorgen ervoor dat ik elke middag gesloopt ben!
Ondanks dat heb ik er wel een leuk en grappig nepalees vriendinnetje bij! ;-p Ze is echt heel lief, gezellig en we kunnen het goed met elkaar vinden! Als zij wat in het Engels niet weet help ik haar en als de kinderen iets niet begrijpen in het Engels legt zij het nog een keer uit in het Nepalees.
Ze is achttien jaar en erg arm. Zij heeft vroeger ook op deze school gezeten. Deze school is voor de aller armste kinderen, waar ze gratis onderwijs krijgen. Het lesgeven is van het laagste niveau. Toen ze tien was is zij gesponsord door iemand uit Nederland en kon zij naar een normale school toe en is nu aan het leren voor dokter. Als bijbaantje werkt ze als lerares op haar oude school. Hoe mooi en bijzonder is dat ! :) ze zegt zelf ook dat ze van geluk mag spreken dat ze gesponsord wordt en dat er voor haar een toekomst is weggelegd. Door dit baantje kan ze haar moeder financieel ondersteunen.
Maandag had ik zelf een lesje op papier gezet voor de oudere kinderen. Maar helaas bleek het moeilijker te zijn dan ik had gedacht. De hele les heb ik niks anders gehoord dan: juf wat is dit, juf wat is dat, juf wat moet ik doen. Ik vind het heel lastig om te verzinnen wat ik voor deze leeftijd moet doen. Losse woordjes kunnen ze al, maar als het op zinnen aankomt zijn ze helemaal nergens. Elke dag heb ik hoofdpijn na die les.
Ze zijn alleen een uur stil als ze iets over moeten schrijven vanuit hun boek en dat vinden ze nog leuk ook!
Dinsdag kwam Rene langs met tassen vol kleren. Nederlanders hadden dit gespaard en vorige week mee gebracht toen ze hier aankwamen. Ieder kind werd elke keer apart naar de lerarenkamer geroepen om kleren te passen. Ieder kind kreeg 1 setje met kleren en een paar schoenen. Allemaal afgedragen en versleten, maar blij dat ze waren! En ik zat daar toch mooi! Het was net thee tijd en zat lekker in de lerarenkamer toe te kijken hoe ze allemaal kleren kregen! Wat een glunderende koppies! Toen iedereen geweest was ging ik ook weer naar de kleinere kinderen en ik werd meteen door iedereen bestormd. Iedereen wilde zijn/haar kleren aan me showen! Echt geweldig! Er was zelfs een meisje bij van vier die alleen maar buiten wilde staan om haar nieuwe schoenen aan te kunnen houden! Binnen moet je je schoenen uit en elke keer begon ze te huilen als ze haar schoen uit moest. Zo schattig!
Nou na deze dag was het niet meer zo leuk hoor! Kom ik donderdag op mijn werk aan, staat daar een jochie me op te wachten met een dooie rat in zijn hand.. ik schrok me dood! Het liefst had ik keihard willen wegrennen. Ik bleef maar tegen mezelf zeggen, rustig blijven daf, het is maar één dode rat, laat niet merken dat je bang bent en alsof dat nog niet erg genoeg was vroeg hij doodleuk, juf wil je hem ook even vasthouden? Wat denkt ie wel niet??!! ;-p Dat ik voor me lol een dode rat ga vasthouden??! Dus ik met een stem die meer leek op een hoge piep, nee sorry ik moet naar de wc. Ik heb wel tienduizend keer tegen mezelf gezegd, daf rustig weglopen, je kan het, straks mag je rennen en ik bleef maar bidden dat hij niet achter me aan zou komen met zijn dode rat! Toen ik het hoekje (leek wel een eeuwigheid) om was ben ik keihard naar die wc gehold. Het was zeker een leuke manier om de dag te beginnen! Ik was net bijgekomen van de schrik en was bezig wat op te schrijven op het bord bij de kleintjes, kruipt er toch een enorme kakkerlak achter dat bord vandaan! Echt ik kreeg bijna een inzinking.. ik ben gewoon gillend op de tafel gesprongen en heb mijn lieve vriendin pobrita geroepen. Komt ze binnen, kijkt me aan, begint keihard te lachen, zegt ze dood leuk, o er zwerven er zoveel in mijn slaapkamer! Ach arm kind! Ik zou de hele nacht echt niet kunnen slapen hoor!
Denk je dat je wat aan elkaar hebt, blijkt dat toch even tegen te vallen!
En dan die vrijdag.... ik was lekker rustig mijn computer lesje aan het geven en opende de printer, kruipt daar toch weer een kakkerlak onder vandaan! Ik heb van schrik keihard die printer klep dichtgegooid! Die dingen zijn toch snel! Maar die kinderen waren zo bezig dat de computer dat ik dacht dat ze dat niet hadden gezien. Zegt ineens een meisje van 6, kijk daar een kakkerlak, ik dacht dat heb ik vast verkeerd verstaan, hoe kan het dat als je niet eens de kleuren kent in het Engels, wel weet wat een kakkerlak in het Engels is??!! Dus ze zei het nog een keer, maar gelukkig was het maar een grapje :) maar een lol dat ze met zichzelf had! Dus elke keer dat ze zei, daar is een kakkerlak, deed ik net of ik enorm schrok en ze lagen allemaal dubbel van het lachen.. nou wat een leuk spelletje hè ;-)
Maar het positieve van dit hele verhaal is dat ze eindelijk, eindelijk, na eindeloos herhalen, de kleuren kennen! Toen ze vrijdag bij elke kleur dat ik aan wees het juiste wisten te noemen sprong ik letterlijk een gat in de lucht! Ik heb tienduizend keer de high five uitgedeeld. En trots dat ze waren! Zo leuk om te zien!
Liefs daphne
-
09 November 2014 - 18:04
Tessa:
Oooo een dode rat en kakkerlakken!! Bahbahbah!
Lijkt me dat je steeds weer schrikt al zie je zo'n beest. Leuk dat je er een spelletje van kon maken met de kinderen!!
En wat geweldig dat ze zo dankbaar zijn voor kleren! Zou zo een inzamelingsactie willen beginnen.
En daf! Het is je gelukt om ze de kleuren te leren!!!! Wat goed van je! De kids zijn je voor altijd dankbaar:)!
Hopen dat skypen binnekort lukt! Jammer dat t vandaag niet lukte
Liefs!! -
09 November 2014 - 21:21
Astrid:
Leuk verhaal Daphne. O wat een giller die rat......wat een begin van de dag, vreselijk. Maar wel geweldig leuk zoals je het beschrijft. En zo zie je maar weer dat geduld beloond wordt de kinderen weten nu de kleuren. Het gaat langzaam maar wat zal je trots zijn. Hopen dat ze het morgen nog weten....succes maar weer xxxx
-
10 November 2014 - 15:39
Mar:
Daf! Wat een verhaal weer! Haha die rat mijn god! Ik zie het helemaal voor me (denkend ook aan je miljoenpotenangst:P, dus kun je nagaan een rat!)
En de kleuren het is je gelukt! Well done!:D Wat is je volgende stap?
En mooi om mee te maken dat ze zo blij zijn met de kleren!
Heel veel plezier nog daar en ik hoop van harte dat jij geen ratten in je slaapkamer tegenkomt
xxxxx -
11 November 2014 - 16:20
Trudy:
Hallo Daphne, even een berichtje.
Wat lijkt me dat verschrikkelijk die kakkerlakken en dooie ratten.
Ik zelf vind kikkers erg, zijn die er ook?
Maar wel leuk dat het les geven gaat lukken lijk mijn in ieder geval erg moeilijk.
Veel succes verders daar In Nepal.
Bij ons is het vandaag st.Maarten onze kleindochter komt straks zingen ze is 3 jaar en kan al wat
liedjes ben benieuwd.
Groetjes Trudy
-
12 November 2014 - 03:37
Tara:
Namaste Daf,
Wat een mooi verhaal over je nieuwe vriendinnetje :D International friends are the best! Ze klinkt heel bijzonder en wat fijn dat je met iemand een echte klik hebt :)
Erg mooi om te lezen over het uitdelen van de ingezamelde kleding.. Dankbaarheid is zo'n krachtig iets, dat vergeten we soms wel eens. Heel gaaf.
Hahaha dat stukje over die rat en kakkerlakken... Geweldig! Zie het al helemaal voor me :P maar kan me voorstellen dat je er de rillingen van krijgt hoor, blijft toch iets engs! Weer een interessante ervaring erbij ;-)
Wat onwijs goed dat ze nu de kleuren beheersen!! Daar heb jij mooi voor gezorgd in je eentje in een ander land en in een andere taal, alles! Trots!!
Nou je tweede werkweek is alweer in volle gang.... Met een maandje ben je weer terug besef ik ook! Tijd vliegt weer! Maar dan op naar het volgende avontuur! Zin om je weer te zien :) Denk aan wat ik (en je mama haha) je allemaal heb gezegd hè in ons laatste gesprek!! En enjoy the spicy foods while you can, voor je het weet is het weer Hollandse kost elke dag ;-)
Zet 'm op en leer die kinders wat je kan!
Liefs, Taar -
22 November 2014 - 11:55
Tante Yvonne:
Heey Daphne, hier weer eens een berichtje vanuit Hoorn
Wat een belevenissen!
En die beesten!
Getverdemme, maar dat weegt denk ik niet op tegen al het mooie en bijzondere wat je meemaakt
Ik ga morgen op mijn gemak alles nog een keer lezen,vind ik leuk
Nog een hele mooie fijne tijd gewenst
Groetjes van ons uit Hoorn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
